In gesprek met: Sonja Adriaansen
Vandaag spreken we met Sonja Adriaansen, rasechte Helmondse, Nobelsprijswinnaar bij de Keijologische Hogeskool. Vaak was en is ze op het podium te vinden, op kienavonden bijvoorbeeld. Bij de Helmondse musical, bij Haw ut Hellemonds zat ze in het bestuur, nu heeft ze haar eigen Facebookpagina waarop ze elke dag een ‘Hellemondse’ zin schrijft. Overal waar ze komt heeft ze de lach ‘aan de kont’ hangen. ‘Ja, het is een fantastische uitlaatklep, letterlijk en figuurlijk.’ Dialect is Sonja met de paplepel ingegeven. Thuis in de binnenstad.
Maar – ze is ook mantelzorger voor een aantal familieleden in verschillende generaties. ‘Ik weet al heel lang dat er een moment komt waarop een aantal naasten niet meer zelfstandig kunnen wonen. Daarom denk ik al tijden na over de mogelijkheden die dit huis heeft. Hoe hou je je privacy en kun je toch voor elkaar zorgen?’ Bij Sonja speelden die vragen al lang, en was over de toekomst nadenken pure noodzaak. Bij veel anderen komen veranderingen als donderslag bij heldere hemel en ben je te laat. ‘Als je ouder wordt kun je je maar beter voorbereiden op wat er komen gaat.’
De woning biedt mogelijkheden
Het huis van Sonja Adriaansen in de Willem Prinzenstraat is ruim 100 jaar oud. Het is geen standaard woning. Je komt via de gang binnen in een ruime woonkamer. Tegen een aantal wanden en boven deuren is een prachtige boekenkast gemaakt. ‘Mooi hè. Koffie?’ Een straaltje zon piept door het raam in de woonkamer. Vanuit de kamer zie je in de tuin de contouren van een woning. ‘Ik word ook ouder en wil een aantal zaken geregeld hebben. Weet je, voor mij is de keuze tussen verhuizen naar een passende woning of het huis aanpassen en in de buurt blijven wonen niet moeilijk. Voor mij is de buurt heel belangrijk. Dat hoor ik trouwens ontzettend vaak, de omgeving is vaak belangrijker dan het huis op zich. Ik woon al 52 jaar van mijn leven in de binnenstad. Ik ken de mensen en ze kennen mij. En hier hebben we iets voor elkaar over. Dat is misschien wel het allerbelangrijkste.’
Alles zo goed mogelijk regelen, gaat overigens niet vanzelf. De bekende uitdrukking ‘tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren’, geldt ook hier. De maatschappij en de regels zijn nog niet zodanig dat het gemakkelijk is om het allemaal snel en goed te regelen. Maar er zit vooruitgang in.
Ondersteuning
De dochter van Sonja heeft ondersteuning nodig en de kleinzoon is zonder rolstoel minder mobiel. De woning van Sonja kan op tal van manieren ‘ingericht’ worden zodat iedereen zelfstandig is, maar het gemakkelijk is om voor elkaar te zorgen. Sonja: ‘Wat de toekomst gaat brengen weet ik niet, maar ik vind het een geruststellende gedachte dat wat er ook gebeurt, en wie er ook van welk deel van het huis gebruik gaat maken, we het hier samen kunnen regelen.’ Sonja voegt eraan toe: ‘weet je, je kunt de toekomst niet voorspellen, maar je kunt je wel voorbereiden.’